Inmiddels zit 2019 er bijna op. Je hebt als selectiespeler de opstart van DWSH’18 van dichtbij meegemaakt. Twee verenigingen die samen gingen tot onze huidige fusieclub. Hoe heb jij als speler dat eerste jaar beleeft?
“De fusie was voor mij een ontwikkeling die er al een langere tijd aan zat te komen en ook niet te voorkomen was. Wat ik leuk vond om te zien was dat iedereen zich vrij snel aanpaste naar een gezamenlijke voetbalclub. De sfeer in de selectieteams was vanaf het begin goed en men leerde steeds beter met elkaar te kunnen voetballen. Natuurlijk was het even wennen: ‘Wat is zijn favoriete been, is hij snel, aanvaller, verdediger…’ Na het eerste half jaar kon je merken dat de verwachtingen voor de nieuwe selectie wellicht wat te hoog waren”. ‘Twee selectieteams samen, dan zou je bovenin toch mee moeten kunnen draaien’ is een zin die Tom vaak gehoord heeft. Echter ging dat toch allemaal niet zo makkelijk als er gedacht werd. “Hierbij moet men natuurlijk niet vergeten dat De Willy’s en sc. Sint Hubert beiden laagvliegers in de vijfde klasse waren”. Waar de huidige aanvoerder trots op is, is de grote aanhang van supporters die telkens maar weer komen kijken bij de wedstrijden. “Een mooi voorbeeld was de 2-0 verloren wedstrijd tegen koploper Merselo, waarvan tachtig procent van de toeschouwers voor ons kwam kijken en niet voor de thuisploeg”. Met veel plezier denkt hij daarom ook terug aan de eerste officiële thuiswedstrijd van de blauw-zwarten. “Het was ontzettend druk langs de lijn en dat we toen nog sensationeel met 4-3 van SVS wonnen was echt gaaf. Alle teams van DWSH’18 waren er en wij lieten toen zien dat we echt konden knokken. Die eerste overwinning werd toen nog tot de late uurtjes gevierd.”
In jullie debuutseizoen eindigde jullie op een elfde plek. Terwijl jullie weinig met grote cijfers verloren, en zelfs wonnen bij kampioen SCV’58 (0-2), moet dit toch als ‘tegenvallend’ gezien worden toch? Waar lag dit aan denk je?
“Dit lag voornamelijk aan ons gebrek aan scorend vermogen. Inderdaad, het aantal tegendoelpunten viel mee en er werden mooie resultaten behaald. Echter, was ons scorend vermogen destijds niet zo hoog. Wel zaten hier leuke resultaten bij, zoals inderdaad het gewonnen duel bij SCV’58 en ook de winst tegen teams als GVV’57. Wel denk ik dat je dit niet meteen als een tegenvallend seizoen moet zien. Zoals ik al zei denk ik dat de verwachtingen net wat te hoog waren. Dit was een seizoen, waarbij je eerst aan elkaar moest wennen als selectie. Kijken wat je aan elkaar hebt. Ook voor de trainer (Marco Bennehey) was dit geen makkelijke opdracht. Hij moest namelijk zorgen voor een hechte selectie, die op den duur punten zou gaan halen. Halverwege het seizoen maakte Marco helaas bekend dat hij alsnog stopte omdat hij vond dat hij niet eruit kon halen wat erin zat. Wij vonden ook dat we beter konden, maar dat hij zou stoppen hadden wij niet gehoopt en verwacht. We waren tenslotte een team in ontwikkeling én met veel mogelijkheden. We hebben het seizoen toen ook matig afgesloten met slechts vier punten in tien wedstrijden, dat is echt te weinig”.
Dit seizoen zijn de resultaten een stuk positiever. Tot vier wedstrijden geleden hadden jullie slechts één keer verloren. In het begin van dit seizoen kwamen er enkele ‘aanwinsten’ bij. In hoeverre zijn deze versterkingen bepalend voor de betere resultaten van afgelopen half jaar?
“Met Maik de Bruin (lager elftal) en Syb Daverveld (Juliana Mill) hebben we twee extra aanvallers erbij gekregen die ook nog een doelpunt kunnen maken. Daar lag de te lage klassering van vorig jaar ook een beetje aan. We maakten geen doelpunten. Tevens is Camiel van Geenen ook een echte meerwaarde voor ons team gebleken. Hij brengt rust, coacht veel en heeft als middenvelder inmiddels ook al zeven keer het netje laten bollen. Dit scheelt natuurlijk enorm. Maar er is ook meer duidelijkheid en structuur binnen het elftal. We spelen en trainen nu al langere tijd samen en dat werpt natuurlijk ook zijn vruchten af. Helaas zijn er dit jaar weer een aantal lange blessures. Zo moeten we Math van der Straaten, Niek van de Steeg en Frank Thelosen al lange tijd missen en dat zijn ook jongens die vorig jaar veel minuten maakten onder Marco Bennehey”. De selectie is breder geworden en dat is goed voor de concurrentie. “Mensen moeten echt een stapje extra doen voor hun plekje in het elftal. Bij mezelf merk ik dat de samenwerking met mijn collega Ruud Heurkens in het centrum ook makkelijker gaat. Ik weet nu van Ruud wat hij gaat doen. Behalve dan dat hij kan scoren,” lacht Tom. In de streekderby tegen Menos scoort Ruud namelijk een van de negen treffers. “Ja, dat was toch wel een hoogtepuntje dit jaar. Met 9-0 winnen in deze derby was echt super gaaf. Überhaupt met deze enorme cijfers winnen had ik bij de senioren nog niet eerder meegemaakt”.
Dit jaar kregen we met John van Geenen (ex-NEC) een nieuwe trainer. Wat is de invloed van hem en is zijn werkwijze anders van die van Marco Bennehey?
We zijn aan ons tweede seizoen begonnen met wederom een nieuwe trainer en met een aantal nieuwe jongens bij de selectie. Vanaf de eerste ontmoeting met John was duidelijk wat hij en de selectie wilden; namelijk de vierde klasse proberen te bereiken”. Na een super start, waarbij de eerste periode afgesloten werd met een tweede plek op maar één punt van koploper Merselo, zijn het de laatste vier wedstrijden de resultaten minder. Hierdoor gaat DWSH’18 toch enigszins met een gemengd gevoel de winterstop in. “Echter, zorgt dit absoluut niet voor een negatieve sfeer in de groep. Iedereen vecht nog steeds net zo hard voor elkaar als daarvoor en iedereen heeft nog steeds hetzelfde doel voor ogen. De trainingen zijn naar mijn mening zeker verbeterd. Zonder Marco in een kwaad daglicht te zetten, ben ik zelf wel van mening dat we nu meer leren dan eerst. Verder vind ik het fijn dat John kiest voor een wat meer vaste opstelling. Vorig jaar werd er heel veel veranderd van posities, waardoor verschillende jongens elke positie van het veld wel een keer gezien hebben, op de keeperspositie na dan. De tactiek van John sluit daarbij wel redelijk aan op de tactieken van Marco. Echter, wil John nog net wat meer vooruit drukken, waar Marco meer koos voor een wat meer afwachtende tactiek. Het is jammer dat we onze eerste seizoenshelft niet wat mooier afsloten met de periodetitel. In Grave hadden we minimaal een punt moeten pakken en eigenlijk drie, maar door een slechte eerste helft deden we onszelf echt tekort. Verder was ook RESIA’42 een wedstrijd waar we twee punten meer verdiend hadden. De verloren wedstrijden tegen VCA en Merselo waren daarentegen wel terecht. De huidige koploper was de bovenliggende partij en over de wedstrijd tegen VCA praat ik liever niet meer. Dat was een slechte teamprestatie en van hen hebben we terecht verloren. Hier hebben wij de volgende seizoenshelft nog wel wat recht te zetten!”
Merk je dat de club organisatorisch ook aan het groeien is? En wat zijn de doelstellingen voor 2020?
“Jazeker. De sponsoring van de tassen van Fysiotherapie Poos was bijvoorbeeld een leuke verrassing. Dat er nieuwe tassen kwamen was niet perse nodig, maar wel een mooie toevoeging om zo wat meer uniformiteit uit te stralen als vereniging. Verder is het inloopspreekuur van Piet-Hein en medewerkers altijd erg fijn geweest. Zit je met pijntjes dan kun je altijd terecht en nu Camiel ook nog eens een speler van onze selectie is, sluit dit helemaal mooi aan. Daarnaast vind ik dat Mark Selten een mooie goede rol heeft opgepakt voor de teams. Zo is hij al een aantal keren het gesprek aangegaan met de selectie, wat betreft de meningen van de trainers en van ons als team. Dit doet hij Jgoed en hij voelt hierbij ook aan als een vertrouwenspersoon. Je kunt namelijk altijd bij hem terecht. Ook voorzitter Kevin Jacops pakt het goed op. Hij komt regelmatig bij ons zitten en vraagt naar hoe het gaat etc. en of er problemen zijn. Ook van een drankje na de training is hij niet vies en dit zorgt wel voor een goede cohesie. Tevens is de website en de social media van DWSH’18 erg up-to-date. Live-verslag op Facebook, Twitter en Instagram voor diegene die niet kunnen komen kijken en natuurlijk de wedstrijdverslagen en wedstrijdfoto’s zijn leuk om terug te lezen en te zien. Ik hoop dat er aankomend half jaar op De Binding in Wilbertoord ook veel supporters ons komen steunen en dat we weer zo’n goed half jaar kunnen draaien. Waarbij eindigen in de top zes een reële doelstelling moet kunnen zijn. Misschien dat dan de nacompetitie een ultiem toetje voor ons als DWSH’18 is”.
Tom in actie in de verloren wedstrijd tegen GVV'57
