“De jaren gaan tellen dus we denken eraan om steeds meer uit handen te geven, alleen is dat nog niet echt gelukt. Zolang het kan en leuk is, blijven we actief als vrijwilliger.”
Heel toepasselijk parkeren we de auto langs de verbindingsweg, de weg waaraan de woning van de verbinders Peter en Wilma ligt. We zijn in Wilbertoord. Een ons-kent-ons dorpje van circa duizend inwoners. Een dorp waar Peter en Wilma een bekend gezicht zijn, ondanks dat ze graag achter de schermen blijven. Ze zijn vaak als eerste op de hoogte wat er speelt in het dorp met Wilma als maakster van het maandblad Willy’s Venster en Peter die als webmaster de site Wilbertoordonline bijhoudt. In tijden van corona komt daar een hoop creativiteit bij kijken, vertelt Wilma: “Er is weinig te doen dus ligt het nieuws en het verenigingsleven nagenoeg plat. Ik dacht: hoe zorg ik ervoor dat Willy’s Venster toch weer vol staat met leuke verhalen?” Een kettingbericht bood
soelaas. “Ik heb een brief opgesteld met de vraag of mensen hun ervaringen wilden delen in deze coronatijd en na het invullen de brief bij iemand anders op de bus te doen. Het duurde even voordat de brief weer terecht was, maar het leverde mooie verhalen en reacties op.” “We zien overal een uitdaging in”, vult Peter aan. “Of het nu gaat om het
penningmeesterschap bij de voetbalclub of geld inzamelen voor een goed doel. Het leuke ervan is dat je nieuwe dingen leert. Daarnaast zijn we graag bezig. Zitten we tv te kijken dan schiet er soms een idee binnen voor het blad. Het houdt ons scherp.”
Wat heeft u allemaal gedaan als vrijwilliger?
“Voor mij begon het toen de kinderen kwamen”, vertelt Wilma. “Ik wilde graag actief blijven en ben toen in het schoolbestuur terecht gekomen. Jaren geleden ben ik penningmeester geworden van de parochie St. Joseph Wilbertoord (tegenwoordig Parochie De Goede Herder). Behalve de financiën houd ik ook de administratie van de begraafplaats bij.”
Anno 2020 verzorgt ze de lay-out van het maandblad Willy’s
Venster, is ze actief voor de lokale omroep van Mill, waar ze de tv-krant verzorgt, helpt ze bij de voetbalclub en organiseert ze activiteiten in het buurthuis ‘t Verzetje. “Dit jaar organiseren we een kerstdiner voor ouderen die vanwege corona alleen thuiszitten. We hebben meerdere mensen in het dorp opgetrommeld. De slager verzorgt het vlees en samen met een aantal vrijwilligers staan we die avond achter het fornuis.
Het is een van de leukste dingen om te doen als vrijwilliger. De mensen voor wie je het organiseert, zie je helemaal stralen en zijn dankbaar voor wat je doet.”
Bij Peter is zijn vrijwilligers cv eveneens behoorlijk. “Bij de jeugdbeweging in Escharen, waar ik vandaan kom, was ik al vrijwilliger. Activiteiten organiseren zat er al vroeg in.”
Als voetballer bij De Willy’s, tegenwoordig DWSH’18, wordt hij actief als teamleider en vandaag de dag is hij nog steeds actief voor de club als bestuurslid, kantinebeheerder,
organisator van de Winterloop en Winterwandeling.
Gedurende 15 jaar was Peter penningmeester van vv De Willy’s. Naast zijn vrijwilligerswerk in het verenigingsleven is hij actief als fotograaf voor de Lokale Omroep Mill, secretaris voor de wielervereniging ‘t Wieleke, bestuurder van de Runcompetitie (een hardloopcompetitie in het Land van Cuijk) en was hij tot dit jaar acht jaar actief als raadslid van het CDA. Voor het CDA is hij de laatste jaren commissielid. “Dat was ‘m wel toch?”, vraagt Peter terwijl hij zijn vrouw aankijkt. “We doen ook veel samen”, vult Wilma aan. “Bij de voetbalclub staan we samen achter de bar en we hebben een geruime tijd het carnavalsblad van de carnavalsvereniging de Klotstékers verzorgd.”
Hoe bent u in het vrijwilligerswerk gerold? En waarom besloot u om zich ergens voor in te zetten?
Peter: “Je rolt erin. Bij de voetbalclub begon ik als leider en nu zit ik in het bestuur. Voor uitdagingen ga ik niet uit de weg. Ik weet nog wel dat onze oude penningmeester bij De Willy’s ermee stopte en ik het stokje overnam. Hij was tweeënzeventig jaar en hield alles op papier bij. Een jaar lang heb ik met hem meegelopen en alles gedigitaliseerd. Daar zag ik juist de uitdaging in, al was het een behoorlijke klus.” Wilma: “We zijn echte regelaars en kunnen ervan genieten dat iets helemaal op rolletjes loopt. Zelfs van achter de schermen. Soms is het wel jammer dat mensen eerder reageren als er iets misgaat dan dat het goed gaat. De waardering halen we vaak uit het werk zelf. Gelukkig zijn er genoeg mensen - vaak andere vrijwilligers - die het waarderen en dat ook uitspreken. Zoiets is toch fijn om te horen.”
Met zo’n lange vrijwilligerscarrière heeft u vast veel mooie momenten meegemaakt. Waar bent u het meest trots op?
“Dat is een moeilijke zeg”, merkt Peter op. “Waar ben ik trots op? Bij de voetbalclub organiseerden we een loop in de winterperiode wanneer er niet werd gevoetbald. Daar hebben we een wedstrijd van gemaakt en uiteindelijk is dat uitgegroeid tot een competitie waarbij alle hardloopwedstrijden in de regio meetellen voor de einduitslag. Er is toen een bestuur gevormd met bestuurders uit ’t Land van Cuijk en ik was de vertegenwoordiger als penningmeester vanuit Wilbertoord. Daar ben ik wel trots op.”
Wilma is vooral blij dat het maandblad in deze tijd nog steeds goed loopt. Daarnaast beleeft ze goede herinneringen aan de Goede Doelen Week. “Het hele jaar door kwamen hier collectanten aan de deur en mensen zijn dan geneigd om minder te geven. Dat hebben we omgegoten naar één week per jaar waarin geld opgehaald wordt voor meerdere goede doelen. Mensen kunnen zelf op een kaart aangeven hoeveel en aan welk doel zij een bedrag doneren. Dat is echt een succes en heel leuk om te doen. Nadat collectanten het geld hebben opgehaald komen ze het bij ons thuis brengen en met 5 personen gaan wij dan tellen en alles verwerken. Dat zijn ontzettend gezellige avonden.”
Wat heeft u zien veranderen in het vrijwilligerswerk? Vooral verenigingen hebben te maken met vrijwilligers die minder tijd hebben. Wat merkt u daarvan?
Peter: “Iedereen heeft minder tijd tegenwoordig. Ze willen wel wat doen, maar eenmalig. Als je hoog zit dan komen ze wel, maar niet vast. Vrijwilligerswerk is natuurlijk niet helemaal vrijwillig. Je moet wel aan bepaalde verplichtingen voldoen en daar zijn tegenwoordig minder mensen voor te porren. Wat je ziet is dat men vaak iets doet rondom zijn eigen gezin. Bij de voetbalclub heb je veel voetbalvaders. Hartstikke goed,
maar een team heeft soms wel zeven leiders. Terwijl ik vroeger grensrechter, coach, scheidsrechter en leider in één was. Daar heb ik weleens moeite mee, omdat er juist mensen op andere plekken nodig zijn. Vele handen maken licht werk, maar je moet de handen wel uit de mouwen steken.”
Waarom zou iemand zich in moeten zetten als vrijwilliger? Wat zou u tegen de lezer willen zeggen?
Peter: “Het geeft mij voldoening, je krijgt de ruimte om te leren en ontmoet veel mensen. Ik denk dat ik meer uren heb gemaakt als vrijwilliger dan op mijn werk. Dat zegt genoeg denk ik.” Wilma: “Wanneer je je inzet als vrijwilliger zie je wat er gedaan moet worden. Of het nu bij een vereniging, het buurthuis of de gemeente is. Het is niet allemaal vanzelfsprekend. Vrijwilligerswerk geeft je dat inzicht wel. En heel belangrijk: het is hartstikke leuk om te doen!”
Wil jij ook, net zoals Wilma en Peter vrijwilligerswerk doen bij DWSH'18? Neem dan contact op met [email protected]!
